Już 13 marca kolejny i ostatni już w cyklu Akademii Medytacji Online warsztat – tym razem dedykowany Mandali jako przestrzeni wewnętrznego świata. O tym na czym polega praca z Mandalą w syntetyczny sposób opisał profesor Lesław Kulmatycki, który poprowadzi cały warsztat.

Symbooliczny obraz świata

Mandala jest symbolicznym obrazem świata, kosmicznych sił i porządku, ma ona kształt koła lub kwadratu. Symbolizuje całość i złożoność naszej psychiki, ciała, świata ducha i natury. Słowo „mandala” w sanskrycie oznacza: cały świat, święty krąg, centrum, koło życia. W olbrzymim skrócie symbolicznie oddaje osobistą wizję tego co się odczuwa, myśli czy odbiera z tego świata, ale w odniesieniu do siebie.

Swoisty rodzaj introspekcji

Mandala opiera się na swoistym rodzaju introspekcji, określanym jako projekcja. Metody projekcyjne są znane we wszystkim kulturach i czasami są zaskakująco odkrywczym sposobem na poznanie i odkrycie czegoś w samym sobie.  Joga odwołując się do tworzenia mandali w swym subtelnym wymiarze pracy ze świadomością wykorzystuje możliwość intuicyjnego zapisu poprzez obraz, formy i kształty tego wszystkiego, co podczas sesji „medytacji mandali” spontanicznie pojawia się i pozwalamy „temu czemuś” pojawić się w konkretnym obrazie mandali.  

Potrzebna umiejętność koncentracji

Praca z mandalą w pierwszym etapie wymaga minimum umiejętności koncentracji. To jest warunek wyjściowy. Ale czasami bywa tak, że dłuższa praca z mandalą na określony temat indukuje w nas stan medytacyjny. Zatem mandala wychodzi z koncentracji i bywa, że przechodzi w medytację. Staje się w pewnym sensie „pomostem” między jednym a drugim stanem. Podobnie jak z praktyką jogi nidry i ustalaniem sankalpy również podczas pracy z mandalą można wybrać jedną z dróg pracy. Pierwsza, doraźna wokół określonego problemu, czyli raczej ukierunkowana na to co dzieje się w danym czasie. Druga, perspektywiczna, obliczona na dłuższy okres czasu.

Mandala jak lustro

Mandala jest jak lustro w którym widać jej autorkę / autora, a inne osoby patrzące na mandalę wiele o autorce czy autorze potrafią powiedzieć, zauważyć ale też zapytać czy  podpowiedzieć. Każda mandala jest inna, nigdy nie dwóch takich samych. Mandala też ma zawsze dwa oblicza pozwalające na rozpoznawanie w sobie zarówno ciemnych czy negatywnych stron jak i pozytywnych i inspirujących wymiarów. Mandala ma w sobie też wiele niedopowiedzeń, wahań, niepewności, barier czy przeszkód. One są też zauważalne.

Specyficzna medytacja

Tworzenie mandali jest specyficznym rodzajem pracy o charakterze medytacyjnym i warsztatowym na zadany temat. Ważne podkreślenia jest to, że podczas pracy z mandalą nie interesuje nas aspekt estetyczny czy kreatywny, choć zapewne porządkując ową intuicyjną odpowiedź też kierujemy się potrzebą klarowności i harmonii w jej tworzeniu. Za każdym razem uczestnicy warsztatu otrzymują jasne informacje o procedurze pracy i koniecznym przygotowaniu. Przy pracy w grupie ważne jest, aby uczestnicy zaakceptowali warunki udziału, dotyczące przede wszystkim indywidualnej pracy, konieczność pozostawania w skupieniu na sobie przez dłuższy okres czasu, w zupełnej ciszy oraz respektowania ustalonych zasad pracy w grupie.

Mandala jest wielopoziomowa

Można spytać, po co mam medytować i malować mandalę?  W pracy z mandalą wyróżnić można jej wielopoziomowość w zależności od funkcji jaką chcemy jej nadać.  Wyróżnia się cztery funkcje. Najbardziej zawansowaną jest praca z mandalą jako indywidualizowanym „kosmogramem”, czyli mapą świadomości do pogłębiania zainteresowań filozoficzno-duchowych oraz umiejscowienia w tych rozważaniach siebie, to podejście ma cel porządkujący. Najbardziej powszechną jest korzystanie z mandali jako narzędzia osobistej medytacji, niejako wtopienia się w jej medytowanie podczas tworzenia, innymi słowy jest ważny jest sam proces dla procesu. Nieco rzadziej korzysta się z tego narzędzia w sensie terapeutycznym kiedy stosuje się mandalę jako narzędzie symbolicznego porządkowania i wydostawania z siebie tego co pojawia się spontanicznie w obrębie myśli, wyobrażeń i emocji. Natomiast najbardziej popularną funkcją jaką nadajemy tego rodzaju praktykom jest tworzenie mandali jako środka dla uzyskania stanu relaksu i oderwania od dyskursywnych aktywności umysłu.

Ważna jest regularna praktyka

Forma koła czyli mandala daje poczucie scalenia i łączenia wielu pozornie nie pasujących do siebie elementów rzeczywistości. Sama czynność umiejscowienia swojego rysowania czy malowania w obrębie koła ma moc poczucia kontroli i ujęcia w chwilowe ramy. Koło też zachęca do wyłonienia skłóconych elementów natury, łagodzi konflikty i napięcia. Natomiast w regularnej praktyce, samo powtarzanie czynności malowania w regularnych odstępach czasu ma tym większą siłę sprawczą w wydobywaniu na powierzchnię ukrytych kompleksów, lęków, czy konfliktów im ta regularność jest większa. W rezultacie uchyla, a czasem otwiera drzwi do najprostszych oczywistości.