Albert Einstein w szkole powszechnej był jednym z najlepszych uczniów. Już jako dziecko był samotnikiem i często obsesyjnie powtarzał pojedyncze zdania. Prowadząc wykłady, swoim zachowaniem notorycznie wprawiał słuchaczy w zakłopotanie. Jednak to on zrewolucjonizował zarówno mechanikę, jak i teorię pola. Odegrał też kluczową rolę dla mechaniki kwantowej – nie wszyscy wiedzą, że miał także zespół Aspergera.
Dziś na ten temat na naszym blogu pisze Aniela Michalska, studentka III roku Terapii Zajęciowej na Wydziale Rehabilitacji Akademii Wychowania Fizycznego. Tekst powstał w ramach Akademii Zdrowego Seniora.
Zaliczany do spektrum autyzmu zespół Aspergera jest zaburzeniem rozwojowym. Leczenie polega na stosowaniu terapii, edukacji i treningów pod okiem specjalistów. Trzeba pamiętać, że zespół Aspergera nie jest chorobą, dlatego nie można go wyleczyć. Charakteryzuje się prawidłowym rozwojem mowy oraz intelektem, często nawet wyższym od przeciętnej.
Osoby dorosłe z zespołem Aspergera uznawane są za ekscentryków, ponieważ mają problemy z nawiązywaniem relacji. Niezrozumienie w kontaktach z rówieśnikami powoduje frustrację, wycofywanie się i funkcjonowanie we własnym świecie, najczęściej robiąc to co sprawia przyjemność czyli realizacja pasji.
Według szacunków w Polsce stwierdzonego Aspergera ma ok 300 tysięcy osób.
Zespół Aspergera najprawdopodobniej miał także H.Ch. Andersen. Naukowcy są zdania, że opowieści Andersena to pierwsze na świecie studium zaburzeń ze spektrum autyzmu. Wyjątkowe, bo opowiedziane językiem baśni.
(…) Brzydkie kaczę popychano, szczypano, odpędzano, a znęcały się nad nim nie tylko kaczki, ale nawet i kury. (…) Było mu bardzo smutno, że jest takie brzydkie, lecz cóż na to poradzi?”
Choć Andersen zrobił błyskotliwą karierę, podróżował po całej Europie i otrzymał tytuł profesora, jego dzieciństwo nie należało do łatwych. Także w dorosłości mierzył się z poczuciem osamotnienia, licznymi kompleksami i nadmierną wrażliwością. Zawsze miał również przeświadczenie o własnej wyjątkowości, o tym, że nie pasuje do otoczenia.
Przykłady w bajkach:
„Nowe szaty cesarza”– naiwność, łatwowierność, ale także bezpośredniość, oryginalność
„Dziewczynka z zapałkami” – samotność, nieumiejętność przeniesienia tego, co atrakcyjne z wyobraźni do rzeczywistości
„Brzydkie kaczątko” – odstawanie od reszty, poczucie odrzucenia
„Słowik” – zamiłowanie do przedmiotów, pozorne preferowanie przedmiotów nad ludzi
„Księżniczka na ziarnku grochu” – zaburzona integracja sensoryczna
Bibliografia:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Albert_Einstein
https://blaber.pl/kultura/co-maja-wspolnego-basnie-andersena-i-autyzm-zaskakujaco-wiele/