Tag Archive for: zdrowie

Poznaj sekret refleksologii i przyjdź na wyjątkowy warsztat

W dzisiejszych czasach, gdy jesteśmy zagrożeni ze strony wirusów i infekcji, troska o nasze zdrowie nabiera priorytetowego znaczenia. W morzu technologicznych rozwiązań medycznych i farmaceutycznych, warto czasem spojrzeć na metody terapeutyczne sięgające korzeni natury. Jednym z takich sposobów, który od lat przyciąga uwagę swoją skutecznością, jest refleksologia. Zapraszamy na wyjątkowy warsztat Refleksologia na odporność, który 25 lutego poprowadzi w naszej Szkole, Małgorzata Aptacy, dyplomowany refleksolog.

Refleksologia to sztuka terapeutyczna, która wykorzystuje delikatne uciskanie odpowiednich punktów na stopach, aby stymulować naturalne mechanizmy samoleczenia organizmu. Choć może wydawać się to proste, głębia oddziaływania refleksologii sięga daleko poza fizyczne ciało.

Skuteczność potwierdzona badaniami naukowymi

W ostatnich latach coraz więcej badań naukowych poświęcono refleksologii, aby potwierdzić jej skuteczność. Jedno z badań opublikowanych w „Journal of Alternative and Complementary Medicine” wykazało, że osoby stosujące regularnie sesje refleksologii doświadczały znacznego zmniejszenia stresu oraz poprawy stanu zdrowia psychicznego w porównaniu z grupą kontrolną.

Inne badanie, przeprowadzone przez Uniwersytet Warwick, odkryło, że refleksologia może znacząco poprawić jakość snu u osób cierpiących na bezsenność. Badacze zauważyli, że regularne sesje terapeutyczne przyniosły efekty długotrwałe, pomagając uczestnikom zasnąć szybciej i spać głębiej.

Wspieranie odporności i równowagi organizmu

Jednym z najbardziej fascynujących aspektów refleksologii jest jej zdolność do poprawy odporności organizmu. Poprzez stymulację określonych punktów na stopach, refleksolodzy mogą wspomagać układ odpornościowy, pomagając organizmowi w naturalnej walce z infekcjami i chorobami.

Kluczowym elementem działania refleksologii jest przywrócenie równowagi energetycznej w organizmie. Według tradycyjnych chińskich przekonań, stopy są odbiciem całego ciała, a odpowiednie uciskanie refleksów może przywrócić harmonię wewnętrzną, co z kolei sprzyja lepszemu funkcjonowaniu wszystkich układów i narządów.

Zdrowie w zasięgu Twoich stóp

Warsztaty, takie jak „Refleksologia na odporność”, stają się coraz popularniejsze, ponieważ ludzie coraz bardziej doceniają wartość naturalnych metod wspierania zdrowia. Podczas tych warsztatów uczestnicy mają okazję nie tylko nauczyć się podstawowych technik refleksologii, ale także zrozumieć, jak mogą one być skutecznie wykorzystane w codziennym życiu.

Otrzymując „mapę stopy” i zdobywając praktyczne umiejętności, uczestnicy mogą samodzielnie zadbać o swoje zdrowie i harmonię wewnętrzną, niezależnie od miejsca i czasu.

Podsumowanie

Refleksologia, choć ma swoje korzenie w dawnych praktykach medycznych, nadal pozostaje jedną z najbardziej fascynujących i skutecznych metod terapeutycznych dostępnych dziś. Badania naukowe potwierdzające jej skuteczność oraz liczne świadectwa osób doświadczających jej korzyści, sprawiają, że refleksologia zyskuje coraz większe uznanie wśród osób poszukujących naturalnych sposobów dbania o zdrowie i równowagę wewnętrzną. Dlatego warto dać szansę refleksologii i odkryć, jakie cuda mogą się wydarzyć, gdy zdrowie znajduje się w zasięgu Twoich stóp.

Zapraszamy w niedzielę 25 lutego godz. 10.00 – 11.30

Koszt: 70 zł

mBank 21 1140 2004 0000 3302 6650 3361

Akademia Zdrowego Seniora: zrozumieć osoby z zespołem Aspergera

Albert Einstein w szkole powszechnej był jednym z najlepszych uczniów. Już jako dziecko był samotnikiem i często obsesyjnie powtarzał pojedyncze zdania. Prowadząc wykłady, swoim zachowaniem notorycznie wprawiał słuchaczy w zakłopotanie. Jednak to on zrewolucjonizował zarówno mechanikę, jak i teorię pola. Odegrał też kluczową rolę dla mechaniki kwantowej – nie wszyscy wiedzą, że miał także zespół Aspergera.

Dziś na ten temat na naszym blogu pisze Aniela Michalska, studentka III roku Terapii Zajęciowej na Wydziale Rehabilitacji Akademii Wychowania Fizycznego. Tekst powstał w ramach Akademii Zdrowego Seniora.

Zaliczany do spektrum autyzmu zespół Aspergera jest zaburzeniem rozwojowym. Leczenie polega na stosowaniu terapii, edukacji i treningów pod okiem specjalistów. Trzeba pamiętać, że zespół Aspergera nie jest chorobą, dlatego nie można go wyleczyć. Charakteryzuje się prawidłowym rozwojem mowy oraz intelektem, często nawet wyższym od przeciętnej.

Osoby dorosłe z zespołem Aspergera uznawane są za ekscentryków, ponieważ mają problemy z nawiązywaniem relacji. Niezrozumienie w kontaktach z rówieśnikami powoduje frustrację, wycofywanie się i funkcjonowanie we własnym świecie, najczęściej robiąc to co sprawia przyjemność czyli realizacja pasji.

Według szacunków w Polsce  stwierdzonego Aspergera ma ok 300 tysięcy osób.

Zespół Aspergera najprawdopodobniej miał także H.Ch. Andersen. Naukowcy są zdania, że opowieści Andersena to pierwsze na świecie studium zaburzeń ze spektrum autyzmu. Wyjątkowe, bo opowiedziane językiem baśni.

(…) Brzydkie kaczę popychano, szczypano, odpędzano, a znęcały się nad nim nie tylko kaczki, ale nawet i kury. (…) Było mu bardzo smutno, że jest takie brzydkie, lecz cóż na to poradzi?”

 Choć Andersen zrobił błyskotliwą karierę, podróżował po całej Europie i otrzymał tytuł profesora, jego dzieciństwo nie należało do łatwych. Także w dorosłości mierzył się z poczuciem osamotnienia, licznymi kompleksami i nadmierną wrażliwością. Zawsze miał również przeświadczenie o własnej wyjątkowości, o tym, że nie pasuje do otoczenia.

Przykłady w bajkach:

„Nowe szaty cesarza”– naiwność, łatwowierność, ale także bezpośredniość, oryginalność

„Dziewczynka z zapałkami” – samotność, nieumiejętność przeniesienia tego, co atrakcyjne z wyobraźni do rzeczywistości

„Brzydkie kaczątko” – odstawanie od reszty, poczucie odrzucenia

„Słowik” – zamiłowanie do przedmiotów, pozorne preferowanie przedmiotów nad ludzi

„Księżniczka na ziarnku grochu” – zaburzona integracja sensoryczna

Bibliografia:

https://enel.pl/enelzdrowie/zdrowie/zespol-aspergera-co-to-jest-diagnostyka-przyczyny-objawy-leczenie-i-terapia

https://pl.wikipedia.org/wiki/Albert_Einstein

https://stylzycia.polki.pl/psychologia,znani-i-wielcy-ktorzy-cierpieli-na-aspergera,10385022,1,galeria.html#gallery

https://blaber.pl/kultura/co-maja-wspolnego-basnie-andersena-i-autyzm-zaskakujaco-wiele/

Komunikacja niewerbalna – dlaczego jest ważna

Co to jest komunikacja niewerbalna? To wszystkie gesty które wykonujemy podczas rozmowy, ton głosu, postawa ciała oraz mimika twarzy. Zapraszamy do lektury artykułu na ten temat autorstwa Anieli Michalskiej z Wydziału Rehabilitacji Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie im. Józefa Piłsudskiego. Tekst powstał jako element Programu Akademii Zdrowego Seniora Online, realizowanego przez naszą Fundację Aktywni Dłużej i AWF.

Jak powstaje mowa ciała?

Zarówno wyrażanie emocji, jak i umiejętność ich rozpoznawania są wrodzonymi zdolnościami.

Komunikacja niewerbalna pełni nie tylko funkcję komunikacyjną, lecz także biologiczna. Gdy dziwimy się – otwieramy szeroko oczy, co sprawia wrażenie, że nasza twarz staje się większa. Stąd nasza mimika może pomóc nam szybko rozpoznać i oszacować zbliżające się niebezpieczeństwo.

Główne zasady interpretacji komunikacji niewerbalnej:

Zasada 1 – postawa, mimika, gesty, dystans i ton.

Zasada 2 – większość zachowań niewerbalnych interpretujemy nieświadomie. Niezarejestrowane świadomie informacje wzbudzą określoną reakcję emocjonalną.

Zasada 3 – istotnym elementem jest werbalizacja tego co zostanie zauważone. W głowie ubieramy więc swoje spostrzeżenia w słowa. Dzięki temu możemy sobie uświadomić jak zachowania pewnej osoby wpływają na naszą ocenę.

Zasada 4 – należy wszystkie gesty poddawać interpretacji. Zespoły gestów dają nam lepszy obraz drugiej osoby.

Zasada 5 – należy zwracać uwagę na spójność słów z gestami. Jeśli gesty przeczą słowom, ludzie częściej wierzą zachowaniom niewerbalnym.

Zasada 6 – nie ma uniwersalnego słownika gestów. Nie można jednoznacznie przypisać gestom określonego znaczenia. Ważne jest by uwzględniać różnice kulturowe i różnice indywidualne.

Zasada 7 – należy mieć na uwadze wpływ sytuacji na zachowanie.

Zasada 8 – interpretując zachowania niewerbalne należy zadawać pytania kontrolne. Konfrontujemy wtedy uzyskane odpowiedzi z zaobserwowanymi zachowaniami.

Zasada 9 – należy wziąć pod uwagę wpływ naszych zachować niewerbalnych na zachowania innych osób.

Zasada 10 – należy w pierwszej kolejności mieć świadomość własnych zachowań niewerbalnych i trafnie je interpretować.

Siła uśmiechu

Osoba o silnym charakterze, dużej pewności siebie i dokładności śmieje się delikatnie z zamkniętymi ustami.

Ktoś, kto jest pozbawiony wiary w siebie, ma dużo kompleksów, śmiejąc się, często zakrywa ręką usta.

Człowiek pogodny i spontaniczny mruży oczy podczas ataku śmiechu.

Osoba, która nie liczy się z opinią innych, trzyma wtedy rękę na szyi. Jeśli ktoś jest ambitny, ale sentymentalny i naiwny, to ma skłonność do trzymania się za głowę podczas śmiechu.

Czy możemy rozpoznać kłamcę?

Amerykańscy psychologowie Charles Bond Jr. i Bella DePaulo przeprowadzili metaanalizę ponad 200 badań podejmujących problematykę mowy ciała kłamców. Na tej podstawie doszli do wniosku, że potrafimy rozpoznać, kiedy ktoś nas oszukuje, jedynie w 54 procentach przypadków.

Kłamstwo z dużym ładunkiem emocjonalnym, np. na temat morderstwa czy posiadania broni, ma zupełnie inną jakość niż oszustwo w teście psychologicznym.

bibliografia

Komunikacja niewerbalna i jej wpływ na relacje międzyludzkie

https://mfiles.pl/pl/index.php/Komunikacja_niewerbalna

https://marcinmanka.com/szkolenia-z-wystapien-publicznych-komunikacja-niewerbalna-ciekawostki/

zdjęcia gestów: https://psychologiaity.com/2015/11/26/komunikacja-niewerbalna-a-roznice-miedzykulturowe/

https://charaktery.eu/artykul/id-9-faktow-o-komunikacji-niewerbalnej

https://humint.pl/komunikacja-niewerbalna-rodzaje-i-przyklady/

Terapia Książkami w Akademii Zdrowego Seniora

Książki nie tylko stanowią świetną skarbnicę wiedzy i inspiracji, ale również są lekarstwem na wszelkie dolegliwości. Te słowa były tak często powtarzane, że stały się rzeczywistością. Gdy prawdopodobnie słyszymy zwrot “biblioterapia”, przychodzi nam na myśl terapia związana z książkami. Na etymologię tego słowa składają się dwa greckie wyrazy: biblion-książka oraz therapeuo – leczę. Trudno się zatem nie domyślić jaka nadrzędna funkcja kryje się pod tym zwrotem. Najprościej ujmując zadaniem biblioterapii jest wykorzystanie lektury książek jako środka leczniczego. Dziś na naszym blogu artykuł Moniki Oklesińskiej, który powstał w ramach Akademii Zdrowego Seniora, którą nasza Fundacja Aktywni Dłużej realizuje wspólnie z Katedrą Terapii Zajęciowej Wydziału Rehabilitacji Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie.

Każdy z nas miał do czynienia ze słowem pisanym

Każdy z nas czytał lub miał do czynienia ze słowem pisanym, bez względu czy to z powodu przymuszenia związanego z lekturami, czy rodzicami, którzy uważali, że czytanie to najlepsza forma spędzania wolnego czasu. Literatura bez względu jak mogłaby się wydawać nudna, posiada potencjał terapeutyczny. Można mówić o tym, jak bardzo rozwijają wyobraźnie oraz w jaki sposób czytanie przyspiesza naukę w szkole. Ma również znaczny wpływ na emocje i wrażliwość odbiorców.
Jest to terapia stosowana raczej dla osób młodych, jednakże każdy niezależnie od wieku może z niej skorzystać. Przede wszystkim można się na nią natknąć w placówkach publicznych, jakimi są szkoły czy przedszkola. Są to miejsca, gdzie czytanie stanowi formę rozwijającą wrażliwość, a to ma skutki długofalowe w sferze emocjonalnej. Prowadzi bowiem do kształtowania charakteru dzieci.
Są również placówki, które wykorzystują biblioterapię we wspomaganiu osób starszych. Przede stosują ją jako formę spędzania wolnego czasu. We wspólnym czytaniu uczestniczą zazwyczaj osoby, które z przyczyn zdrowotnych nie mogą samodzielnie czytać książek, lub szybko męczy im się wzrok podczas takich aktywności. Reszta to zazwyczaj wolni słuchacze, którzy decydują się w międzyczasie na aktywności, które nie przeszkadzają innym uczestnikom w eksploracji powieści. Do takich zajęć zazwyczaj należy, układanie puzzli, rysowanie lub malowanie. Zaleca się jednak by osoby, które uczestniczą w biblioterapii skupiały się na samej historii niżeli na innych aktywnościach.

Wsparcie w terapii uzależnień

W innym przypadku można się spotkać z formą rehabilitacyjną. Ta jest stosowana dla konkretnych przypadków, zaburzeń. Można tutaj wspomnieć o nastolatkach, którzy nadużywają narkotyków. W ich przypadku biblioterapia będzie opierać się na wyborze odpowiednio dobranego tekstu do konkretnego problemu, z którym się oni mierzą oraz dyskusji na ten temat. Takie przedsięwzięcie ma zazwyczaj wywołać reakcję katharsis, co wiąże się ze swego rodzaju oczyszczeniem. Ta terapia co prawda nie usuwa w ten sposób problemów, ale za pomocą dzieła uświadamia siłę problemu oraz proponuje bądź skłania do refleksji nad możliwymi rozwiązaniami. Dodatkowo porusza, przez co można zacząć zdawać sobie sprawę z tego, czy problem dotyczył samego pacjenta czy wynikał z czegoś innego.


Dodatkowa forma profilaktyczna.

Biblioterapia sama w sobie wiąże się z wykrywaniem różnego rodzaju zaburzeń. Ma za zadanie wykrywać np. problemy z mową, ze wzrokiem, czy też słuchem. Na jej podstawie można też diagnozować inne zaburzenia takie jak zespół Aspergera, czy ADHD. Warto zauważyć, że dziecko jak i dorosły będzie zachowywać się różnie w stosunku do czytanej przez siebie opowieści. Czasem jedni będą zwyczajnie znudzeni historią, podczas gdy inni będą z wypiekami na twarzy słuchać tekstu.
Choć terapię słowem pisanym zazwyczaj prowadzi wyszkolony specjalista – biblioterapeuta, to można się spotkać z pewnego rodzaju niechęcią czytania tekstu przez jedną osobę. W momencie, jeśli terapeuta zwróci uwagę na chęć uczestnictwa w inny sposób może przydzielać im role. Dodatkowo, jeśli dyskusja dotycząca tekstu nie jest zbyt mie widziana, terapeuta zachęca podopiecznych, by napisali na kartce, co sądzą o tekście: dlaczego im się podobał lub nie, w jaki sposób na nich wpłyną. Pozwala to na wyciągniecie wniosków z literatury oraz w pewien sposób pomaga zrozumieć swoje uczucia. Jeśli na przykład tekst dotyczył historii osoby samotnej, oraz tego jak sobie z nią radzi, to osoba odczuwająca w tym momencie podobne uczucia jak postać może zrozumieć co tak naprawdę nią targa.

Terapia nie dla każdego – z pomocą przychodzi audiobook

Terapia poprzez słowo czytane jest ofertą na pewno nie dla każdego. Jednak jej metody oraz to, że może być wykorzystywana w różny sposób powodują, że książki wywołują na nas terapeutyczny wpływ. Nawet osoby nie czujący zbyt bliskiego związku z literaturą, mają szansę się do niej przekonać poprzez słuchanie czytanego tekstu, czy też samego odkrywania książek w formie audiobooków.

Bibliografia

  1. C.A.Malchiodi, Arteterapia podręcznik, Harmonia Universalis, Gdańsk 2014
  2. Koniczna E., Arteterapia w teorii i praktyce, Oficyna Wydalnicza Impuls, 2004
  3. Marek E., Arteterapia jako metoda wspomagająca pracę wychowawczą, M. Knapik, W. A. Sacher, Sztuka w edukacji i terapii, Uniwersytet Śląski, Wydział Pedagogiki i Psychologii Zakład Arteterapii, Kraków 2004

Hortiterapia czyli aktywna terapia ogrodem

Horiterapia to wyrażenie raczej rzadko występujące w Polsce. Jak sama nazwa wskazuje jest to terapia, której głównym przedmiotem zainteresowania jest ogród i jego zbawienny wpływ na zdrowie. Zalety hortiterapi przybliża dziś na naszym blogu Monika Oklesińska, studentka Terapii Zajęciowej, Wydziału Rehabilitacji warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego. Tekst powstał jako element projektu Akademia Zdrowego Seniora we współpracy Fundacji Aktywni Dłużej i warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego.

Hortiterapia inaczej nazywana jest terapią ogrodem. W Polsce ze względu na pogodę jest rzadko spotykana. Wiele placówek, gdzie takowa terapia występuję decyduje się na przeprowadzenie jej dopiero późną wiosną, by zakończyć ją wczesną jesienią. Istnieją jednak placówki oferujące sale do horiterapii, jednak jest ich bardzo mało. Głównym czynnikiem decydującym o tym, że nie ma takich miejsc jest to, że placówki z różnymi formami terapii skupiają się głównie na umiejętnościach bezpośrednio związanych z czynnościami domowymi oraz artystycznymi.

Walka ze stresem

Jednak hortiterapia ma bardzo duży potencjał, jeśli chodzi o terapię. Przede wszystkim prowadzenie ogrodu ma za zadanie zredukować przewlekły stres, poprzez skupienie się na wykonywaniu konkretnych czynności ogrodowych. Przez to można również spokojnie uporządkować myśli oraz zrównoważyć negatywne emocje.

Innymi korzyściami wpływającymi bezpośrednio na zdrowie fizyczne to redukcja tkanki tłuszczowej oraz wzrost kondycji fizycznej i zapanowanie nad oddechem poprzez wykonywania czynności ogrodowych.

Zajęcie dla starszych i młodszych

Dodatkowo ten rodzaj terapii skupia się również na jednym konkretny aspekcie jakim jest wykształcenie w sobie odpowiedzialności. Głównie dotyczy to ludzi młodych – gdzie trening cierpliwości poprzez sprawowanie opieki nad roślinami daje dobrą lekcję życia. U osób dorosłych zazwyczaj ta metoda terapii jest formą organizacji czasu wolnego oraz ma dawać satysfakcję z osiągniętej estetyki. Jest to spowodowane tym, że ludzie starsi z większą wrażliwością podchodzą do pielęgnacji roślin, a ich praca owocuje w piękne ogrody czy też zadbaną hodowlę roślin domowych.

Skupiając się jednak na organizacji takiej terapii w dużej grupie liczącej kilka do kilkunastu osób, należy wziąć pod uwagę to, że nie każdy może być zainteresowany zajęciami w postaci prowadzenia ogrodu. W tej terapii należy uwzględnić pełną dowolność uczestników w wzięciu udziału w poszczególnych zadaniach. Zazwyczaj podział uwzględnia: sadzenie roślin, pielenie chwastów, dbanie o wygląd ogrodu poprzez wybranie odpowiednich sadzonek oraz projektowanie przestrzeni wolnej. Jeśli jednak wśród grupy znajdą się osoby, które nie będą zainteresowane braniem udziału w poszczególnych zadaniach można zaproponować sam odpoczynek w ogrodzie. Zazwyczaj taka forma ma za zadanie zachęcić do spędzenia czasu na świeżym powietrzu.

Czym jest ogród sensoryczny

Jeśli jednak samo podziwianie ogrodu to za mało, a zarazem uczestnicy nie są zainteresowani jego tworzeniem można zaoferować spacer. Zazwyczaj są to pobliskie parki, ale również można uwzględnić ogrody sensoryczne. W Polsce istnieje kilka takich miejsc między innymi w Muszynie, które oferują oddziaływanie na wszystkie pięć zmysłów jakimi są: węch, dotyk, smak, wzrok oraz słuch. Ogrody te zostają stworzone specjalnie pod wymagania osób, dla których eksploracja przyrody jest ważna, ale również miłe spędzenie wolnego czasu, przy możliwości zapoznania się z nowymi formami terapii.

Własny ogród w domu

Hodowla roślin domowych to również metoda hortiterapii. Prowadzenie własnej pielęgnacji w warunkach domowych różni się tylko i wyłącznie brakiem większej przestrzeni na świeżym powietrzu, którą można zagospodarować roślinami. Jeśli terapia ogrodem jest interesująca dla – danej osoby, nie powinna stanowić ograniczenia jakim jest brak samego ogrodu. Dużo ludzi decyduje się na mniej wymagające rośliny, jeśli chodzi o pielęgnację. W większych ilościach mogą one stworzyć domową dżunglę, która daje poczucie satysfakcji oraz estetyki. Osoby, które chcą dodatkowo zachęcić do zapoznania się z hodowlą domową z młodszymi mogą wykonać las w słoiku. Takie przedsięwzięcie zajmuje mało miejsca, a jego tworzenie może być dobrą zabawą za równo dla starszych jak i młodszych.

Bibliografia

1. Kuleczka-Raszewska M.,Ogrodoterapia, Difin, 2019

2. Zwiślak G., Hortiterapia jako narzędzie wpływające na poprawę zdrowia psychicznego i fizycznego człowieka

3. Stepulak M. Z., Znaczenie hortiterapii w pracy z osobami starszymi, Zeszyty N aukow e Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy, 2018

Mądrość życiowa pokoleń w Akademii Zdrowego Seniora

Czy osoby młode mogą nauczyć się czegoś od Seniorów, a Seniorzy mogą czerpać inspirację od osób młodych? Czy różne pokolenia może coś łączyć? Na wszystkie te pytania próbowaliśmy odpowiedzieć w czasie ostatniego warsztatu w ramach Akademii Zdrowego Seniora, który nasza Fundacja realizuje wspólnie z Akademią Wychowania Fizycznego w Warszawie. Zajęcia prowadziła Sara Piotrowska, studentka III roku Terapii Zajęciowej Wydziału Rehabilitacji AWF.

Nauka dla młodych

W dzisiejszych czasach można odnieść wrażenie, że młodzież coraz rzadziej korzysta z mądrości życiowej osób starszych. A przecież seniorzy są ogromną skarbnicą wiedzy oraz doświadczenia i co więcej, chętnie się nią dzielą. Czego osoby młode mogą nauczyć się od starszego pokolenia?

  • Szacunku do drugiego człowieka
  • Miłości na całe życie
  • Budowania szczerych relacji i wieloletnich przyjaźni
  • Akceptowania wad i cieszenią się z zalet partnera/partnerki
  • Rozmawiania o miłości, definiowania miłości
  • Wyciągania wniosków z przeszłych wydarzeń
  • Akceptowania rzeczy, na które nie można mieć wpływu
  • Patriotyzmu, szacunku do historii i kultury
  • Umiejętności dbania o dom i rodzinę
  • Radzenia sobie z trudnościami dnia codziennego
  • Docenienia wartości życia, doświadczeń, innych ludzi i siebie
  • Zrozumienia, że każdy popełnia błędy i nie warto się poddawać
  • Pamiętania o rodzinie i zrozumienia, jak ważne są chwile z bliskimi
  • Uczciwości wobec innych ludzi i siebie
  • Nie rozpamiętywania przeszłości
  • Radości życia i spełniania swoich marzeń oraz pasji
  • Nie wstydzenia się tego kim jesteśmy
  • Zdolności rozumienia emocji innych i reagowania na nie
  • Świadomości, że dzisiejsze zachowanie wpływa na przyszłość

Przykładów jest mnóstwo. Młodzi ludzie szczególnie w czasach Internetu zaniedbują relacje międzypokoleniowe. Dużą rolę w takim zachowaniu odgrywa sposób myślenia młodzieży o seniorach. Może wydawać się im, że osoby starsze nie nadążają za rozwojem technologii, nie rozwijają pasji, izolują się od społeczeństwa i niechętnie dzielą się swoją wiedzą. Tymczasem Seniorzy mogą być niesamowicie aktywną grupą i być sprawniejsi od niejednego nastolatka. Istnieje wiele  kont na portalach społecznościowych, na których seniorzy zdobywają miliony wyświetleń i obserwujących. Spełniają się występując w programach rozrywkowych, uprawiają sporty ekstremalne, tańczą, tworzą muzykę, pobijają rekordy w wielu dziedzinach. Pokazują, że niemożliwe nie istnieje.

Nauka dla Seniorów

Skoro młode osoby mogą czerpać wiedzę od osób starszych, to czy istnieją obszary życia, w których to seniorzy mogą nauczyć się czegoś od młodzieży? Oczywiście, że tak.

  • Posługiwania się komputerem, telefonem, tabletem
  • Podążania za nowoczesną technologią
  • Bezpieczeństwa w Internecie
  • Odwagi w doświadczaniu nowych rzeczy
  • Pokonywaniu własnych słabości
  • Ciekawości i otwartości na świat
  • Tolerancji w stosunku do innych ludzi
  • Wiary w swoje możliwości
  • Odwagi w wyrażaniu siebie poprzez strój, wygląd, makijaż
  • Poczucia, że warto się uczyć i poznawać świat
  • Asertywności
  • Młodzieńczej bezczelności

Każda osoba starsza była kiedyś młoda i miała w sobie dziecięcą ciekawość. A przecież ta ciekawość zostaje z nami aż do końca życia. Czasami tylko pod ciężarem doświadczeń i przeżyć głęboko się ukrywa. Nie warto z niej rezygnować.

Relacje międzypokoleniowe

Czy możliwe jest, żeby dwa pokolenia coś połączyło? Czy mimo różnicy wieku obie strony mogą się ze sobą świetnie bawić? Tutaj również odpowiedź brzmi tak. Można powiedzieć, że Seniorzy, przeżywają przy młodzieży swoją drugą, a może i kolejną, młodość. Często podkreślają, że młode osoby dodają im radości, pasji, otwartości, odwagi, werwy i energii do działania. Młodzi za to przebywając z Seniorami widzą, że starość wcale nie musi być nudna, szara i smutna. Co więcej, łącząc osoby młode i starsze przez wspólne działania możliwe jest przełamywanie stereotypów wiekowych. Osoby młode chcą dzielić się swoją energią i bardzo doceniają inicjatywę osób starszych.

Powstaje coraz więcej programów oraz projektów w gminach, uniwersytetach i szkołach, podczas których organizowane są wspólne wycieczki i spotkania seniorów z młodzieżą. Na takich spotkaniach powstają przyjaźnie i znajomości na lata. Pokazują one, że różnica wieku może w niesamowity sposób łączyć ludzi. Wiek to przecież tylko liczba 😊

Bibliografia:

  1. Newsweek Psychologia Extra 4/17
  2. Pikuła Norbert „Mądrość życiowa osób starszych paradygmatem wychowawczym współczesnej rodziny”
  3. Co zawdzięczamy swoim babciom i dziadkom? Styczeń 2001, www.cbos.pl
  4. Dyczewski, L. 1994. Ludzie starzy i starość w społeczeństwie i kulturze. Lublin: Wyd. KUL.
  5. https://www.youtube.com/watch?v=JFkcD8A7Tk8
  6. Hill R., D. 2009, Pozytywne starzenie się. Młodzi duchem w jesieni życia, Wydawnictwo Laurum, Warszawa.

Zbliża się kolejny warsztat w ramach Akademii Medytacji Online. Na tapetę weźmiemy UWAŻNOŚĆ.

Tematem naszego kolejnego spotkania, które poprowadzą Magdalena Grocholska i prof. Lesław Kulmatycki będą KRIJE PSYCHICZNE, jako uzupełnienie praktyk koncentracji umysłu. Zapraszamy do lektury poniższego materiału przygotowanego przez prowadzących spotkanie. Rzuca on więcej światła na zagadnienie, którym będziemy się zajmować już 30. stycznia.

KRIJE PSYCHICZNE JAKO ZINTEGROWANE DZIAŁANIE JOGI WEWNĘTRZNEJ

Termin krija jest często używany w Indiach w różnych znaczeniach, toteż w obrębie jogi klasycznej można się zetknąć z bardzo różnymi praktykami określanymi tym terminem. Sanskryckie słowo krija pochodzi od rdzenia kr, która oznacza „czynić, wprowadzać w ruch, robić”. W zdecydowanej większości u hathajoginów kojarzy się z sześcioma praktykami oczyszczającymi, a określanymi jako shatkrija lub shatkarmas. I choć chodzi w tym wypadku o zabiegi higieniczne dotyczące na przykład oczyszczania nosa czy gardła, to również dotyczy umysłu. Przykładem może być trataka (wpatrywanie się w jeden punkt) która jest jedną sześciu praktyk, które bez wątpienia można by zaliczyć również do krij psychicznych. 

Krije to grupa praktyk, którym najbliżej do cwiczeń koncentracji umysłu

Krije w jodze, jako grupa praktyk, znacznie częściej i szerzej odnoszą się wewnętrznej zintegrowanej aktywności najbliżej sytuowanej w obrębie praktyk dharana, (koncentracji umysłu). Jednak w porównaniu do ćwiczeń koncentracji, krije obejmują szereg „składowych” tworzących coś, co nazywamy  „zintegrowanym działaniem jogi wewnętrznej” na którą składają się: asany  (pozycje ciała), pranayamy (praktyki kontroli oddechu), mantry (wibracje dźwiękowe), mudry (gesty określonych części ciała), bandhy (zamknięcia) czy praktyki wizualizacyjne. Można powiedzieć, że w zależności od tradycji, krije bywają czasami złożonymi kompilacjami wielu cząstkowych czy pojedynczych praktyk i stają się wielopoziomowymi i wymagającymi ćwiczeniami głównie o charakterze psychicznym. 

Tym samym bez wątpienia zaliczyć je należy do antarangi czyli jogi wewnętrznej na co zwraca uwagę Patańdżali, który w Jogasutrach w księdze o Sadhanie wspomina o zasadniczym celu krij, które mają „wywołać skupienie i osłabić uciążliwości” używając terminologii Leona Cyborana.

U każdego próbującego zbliżyć się praktyki krij rodzi się podstawowe pytanie. Czy głównym celem praktyki jest „osłabienie uciążliwości” wynikających z zmagania się z „życiem w ogóle” czy też celem jest wzmożenie czy „wywołanie skupienia”. Jeśli znasz siebie i jesteś zaawansowana / zaawansowany w praktykach psychicznych jogi to wiesz z praktyki, a jeśli nie masz doświadczania, to pytanie to staje się dla Ciebie otwarte na doświadczenie, gdyż w trakcie pracy pojawiają się zazwyczaj dwa etapy. W czasie pierwszego weryfikujesz na ile jesteś w stanie pozbyć się „uciążliwości”, co można porównać do swoistej walki z różnego rodzajami poruszeniami, zakłóceniami i niestabilnością. Natomiast drugi jest czystym etapem pozostawania w skupieniu niemal bez wysiłku, co można porównać do „kontemplacji ruchu kriji” dla samej kontemplacji. 

Lesław Kulmatycki i Magdalena Grocholska